Η Gillian είναι 7 ετών, κορίτσι που δεν μπορεί να κάτσει στο σχολείο. Συνέχεια σηκώνεται, αφαιρείται, και δεν παρακολουθεί τα μαθήματά της.
Οι δασκάλες της την τιμωρούν, την πιέζουν, την επιβραβεύουν όταν παρακολουθεί, αλλά τίποτα δεν την διορθώνει.
Όταν επιστρέφει σπίτι της, η μητέρα της την τιμωρεί.
Μια μέρα κάλεσαν τη μητέρα της στο σχολείο. Η κυρία, έτοιμη να εισπράξει κακά νέα….
Κατά την διάρκεια της συζήτησης έρχεται ένας γηραιότερος δάσκαλος, που ήξερε το κοριτσάκι. Ζητάει από όλους τους ενήλικες , την μητέρα και τους συναδέλφους του να τον ακολουθήσουν σε ένα παράθυρο παρακολούθησης της τάξης, χωρίς η μικρή να το ξέρει.
Αυτός μπαίνει στην τάξη της Gillian βάζει μουσική και φεύγει.
Καθώς είναι μόνο του το κορίτσι στην τάξη αμέσως σηκώνεται και αρχίζει να κινήται με τον ρυθμό της μουσικής, με πόδια που βγάζουν φτερά και αυτοπεποίθηση.
Ο δάσκαλος χαμογελά στους συναδέλφους του και τη μητέρα, που τον κοιτάζουν με εκφράσεις σύγχυσης και κατανόησης, όπως συμβαίνει προς τους γηραιότερους συναδέλφους.
Εκείνος τότε λέει: “Βλέπετε η Gillian δεν είναι άρρωστη, η Gillian είναι χορεύτρια!”
Συνιστά στη μητέρα της να την πάει σε μαθήματα χορού και οι συνάδελφοί του να την αφήνουν να χορεύει κατά καιρούς. Έτσι η μικρή παρακολουθεί το πρώτο μάθημα χορού και όταν επιστρέφει στο σπίτι λέει στη μαμά της:
“Εκεί είναι όλοι σαν κι εμένα, κανένας δεν κάθεται!”
Το 1981, έπειτα από καριέρα ως χορεύτρια, ανοίγει τη δική της σχολή χορού και απολαμβάνει παγκόσμια αναγνώριση για την τέχνη της.
Η Gillian Lynne έγινε η χορογράφος του μιούζικαλ “Cats.”
Είναι τύχη για όλα τα “διαφορετικά” παιδιά να βρουν ενήλικες που θα τα αποδεχτούν για αυτό που είναι και όχι αυτό που πρέπει να είναι.
Τα παιδιά με διαφορετικότητες, τα μικρά μαύρα πρόβατα, οι παρεξηγημένοι. …
Είναι εκείνοι που δημιουργούν την ομορφιά του κόσμου..
Από το προφίλ στο fb της Κωνσταντίνας Πολύζου – Παιδίατρος
[quads id=5]
