Η επιλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη για την προεδρία της Δημοκρατίας φαίνεται πως είναι και πάλι…γυναικεία υπόθεση! Σύμφωνα με πληροφορίες, πρόκειται για την Μαρία Ευθυμίου, ιστορικό και καθηγήτρια πανεπιστημίου, ερευνήτρια Ιστορίας και Αρχαιολογίας.
Η Μαρία Ευθυμίου γεννήθηκε στην Λάρισα το 1955 είναι αδελφή του βουλευτή και ευρωβουλευτή του ΠΑΣΟΚ Πέτρου Ευθυμίου. Είναι Ομότιμη Καθηγήτρια Ιστορίας στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΕΚΠΑ), στο οποίο δίδαξε από το 1981 έως το 2022.
Σπούδασε Ιστορία στο ΕΚΠΑ και στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης, στο Παρίσι. Έχει συγγράψει και επιμεληθεί έξι βιβλία Ιστορίας καθώς και περί τα ογδόντα πέντε άρθρα και μελέτες.
Aπό το 2007 διδάσκει δωρεάν, σε όλη την Ελλάδα, κύκλους παγκόσμιας και ελληνικής Ιστορίας. Τα μαθήματα αυτά έχουν καλύψει πάνω από 10.000 ώρες διδασκαλίας και τα έχουν παρακολουθήσει δεκάδες χιλιάδες άτομα
Το έτος 2013 τιμήθηκε με το Βραβείο Εξαίρετης Πανεπιστημιακής Διδασκαλίας εις μνήμην Β. Ξανθόπουλου – Στ. Πνευματικού
Διετέλεσε ερευνήτρια στο Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα και από το 1981 διδάσκει στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ακόμη, έχει διδάξει στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και στο Τμήμα Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ έχει συγγράψει βιβλία ιστορικού περιεχομένου.
Η πολιτική σημασία της επιλογής
Η απόφαση για μια γυναίκα υποψήφια από τον χώρο της Κεντροαριστεράς έχει ιδιαίτερη πολιτική σημασία. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης φαίνεται να επιδιώκει να στείλει ένα διπλό μήνυμα:
1. Συμβολισμός της διεύρυνσης και της ενότητας
Η υποψηφιότητα της Μαρίας Ευθυμίου υπογραμμίζει την πρόθεση της κυβέρνησης να ξεπεράσει τα στενά κομματικά όρια και να αναδείξει προσωπικότητες που εκφράζουν ευρύτερες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις. Η επιλογή ενός προσώπου από τον χώρο της Κεντροαριστεράς μπορεί να λειτουργήσει ως γέφυρα για τη δημιουργία ευρύτερων συναινέσεων στο πολιτικό σκηνικό.
2. Ενίσχυση του ρόλου των γυναικών στην πολιτική
Η επιλογή γυναίκας για τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας αποτελεί μια κίνηση με ισχυρό συμβολισμό σε μια εποχή που η ισότητα των φύλων και η ενίσχυση της παρουσίας των γυναικών στους κορυφαίους θεσμούς είναι στο επίκεντρο της πολιτικής συζήτησης.
Η πρόκληση της συναίνεσης
Η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας απαιτεί διευρυμένη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, γεγονός που καθιστά την επιλογή της υποψηφιότητας κρίσιμη. Ενδεχόμενη πρόταση της Μαρίας Ευθυμίου φαίνεται πως μπορεί να συγκεντρώσει τη στήριξη όχι μόνο της Νέας Δημοκρατίας αλλά και άλλων πολιτικών δυνάμεων.
Η πρόταση αυτή μπορεί να λειτουργήσει ως ένας συμβιβασμός που θα εξασφαλίσει τη συναίνεση στον δρόμο προς την εκλογή. Η παρουσία της Ευθυμίου στον δημόσιο βίο και η αποδοχή της από ευρύτερα κοινωνικά στρώματα μπορεί να λειτουργήσει καταλυτικά για τη συγκέντρωση της απαραίτητης πλειοψηφίας.
Οι προκλήσεις της επιλογής
Παρά τα θετικά στοιχεία που συνοδεύουν την υποψηφιότητα της Μαρίας Ευθυμίου, η απόφαση αυτή δεν είναι χωρίς προκλήσεις. Η κριτική από τον χώρο της Αριστεράς μπορεί να επικεντρωθεί στη γενικότερη στρατηγική του Κυριάκου Μητσοτάκη για τη διεύρυνση, ενώ δεν αποκλείεται να εγερθούν ερωτήματα για το κατά πόσο η πρόταση της Ευθυμίου ανταποκρίνεται στις σύγχρονες προκλήσεις που αντιμετωπίζει ο θεσμός του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Επιπλέον, σε μια εποχή που η πολιτική πόλωση βρίσκεται στο ζενίθ, η δημιουργία συναινέσεων παραμένει δύσκολη. Η πολιτική αντιπαράθεση ενδέχεται να επισκιάσει την ουσία της πρότασης και να περιορίσει τη δυναμική της.
Η υποψηφιότητα της Μαρίας Ευθυμίου για την Προεδρία της Δημοκρατίας, αν επιβεβαιωθεί, αποτελεί μια κίνηση υψηλού συμβολισμού που μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα στον πολιτικό διάλογο. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης φαίνεται να επιδιώκει μια υποψηφιότητα που ενώνει και υπερβαίνει τις παραδοσιακές κομματικές γραμμές, ενώ ταυτόχρονα προωθεί τον ρόλο των γυναικών στους κορυφαίους θεσμούς.
Η πρόταση αυτή έχει τη δυνατότητα να σηματοδοτήσει μια νέα εποχή για τον θεσμό της Προεδρίας της Δημοκρατίας, με έμφαση στη συνεννόηση, τον εκσυγχρονισμό και την ενίσχυση της εμπιστοσύνης των πολιτών στους θεσμούς. Η τελική έκβαση, ωστόσο, θα εξαρτηθεί από τη στάση των πολιτικών δυνάμεων και την ικανότητά τους να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της συγκυρίας.
