Η πλατεία του Τυρνάβου μπορεί να θυμίζει εργοτάξιο στη παρούσα φάση, την έχουν σκάψει από άκρη σε άκρη, αναπόφευκτο και τα δένδρα που ήταν χρόνια ριζωμένα σε αυτή να απομακρυνθούν.
Ο τρόπος που τα εκρίζωσαν – συμπαγές όλο το ριζικό σύστημα – δήλωνε εξ’ αρχής ότι θα μεταφυτευθούν όπως και έγινε.
Πολύ γκρίνια, κακόβουλη κριτική για κάτι που η προοπτική, όπως απεικονίζεται στις μακέτες, φαίνεται να είναι καλαίσθητη και λειτουργική.
Μακέτα Πλατείας Τυρνάβου 2021
Όλοι μας ξαφνικά μας έπιασε ο πόνος για τα δένδρα που εκριζώθηκαν ή άλλα λόγω γήρατος κόπηκαν για λόγους ασφάλειας.
Υποκρισία σε όλο το μεγαλείο, χρόνια τώρα που τα δένδρα κοσμούσαν την πλατεία και χάριζαν την ευεργετική δροσιά κάτω από τον ίσκιο τους στους δημότες , μόνο ευαισθησία και αγάπη για αυτά δεν φανερώνουν.
Ένας διαρκής σκουπιδότοπος τα παρτέρια που τα φιλοξενούσαν, χώρος αφόδευσης των τετράποδων, παρόλο που η εκάστοτε δημοτική αρχή με τους υπαλλήλους στο συγκεκριμένο χώρο προσπαθούσαν να τον διατηρούν καθαρό.
Δεν μπορεί αγαπητέ δημότη για κάτι που συστηματικά αδιαφορείς για την ύπαρξη του ξαφνικά να σε πιάνει ο πόνος.
Η οικολογική ευαισθησία ως αντίλογος θα πρέπει να εκφρασθεί όταν όντως τα υγιή και κατάλληλα για τον χώρο δένδρα πάψουν να υπάρχουν στη νέα προοπτική της πλατείας.
Προς ώρας η φάση της αποξήλωσης ολοκληρώθηκε, το πως θα εξελιχθεί το φιλόδοξο έργο θα έχουμε χρόνο να το κρίνουμε κατά την ολοκλήρωση του.
Μακέτα Πλατείας Τυρνάβου 2021
Όταν ανακαινίζουμε το σπίτι μας ένα ξεσκαρτάρισμα είναι επιβεβλημένο, το ίδιο ισχύει και για τους δημόσιους χώρους…
Η ευαισθησία είναι συναίσθημα που εκδηλώνεται σε διάρκεια χρόνου και όχι ως αντίλογος απλά γιατί μάθαμε σε όλα να βλέπουμε αυτό που προσωπικά δεν μας αρέσει ή αυτό που μα βολεύει.
Με τη λογική της υποκριτικής ευαισθησίας δεν θα έπρεπε να εξωραΐσουμε ή να βελτιώσουμε κάτι παλιό.
Ο χρόνος είναι συνυφασμένος με το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον που το ένα όταν διακατέχεται από το αίσθημα του σεβασμού δημιουργεί όμορφο αποτέλεσμα.
