Πιο πολλά περιστατικά, πιο βίαια περιστατικά. Eτσι περιγράφουν οι ειδικοί της Εθνικής Τηλεφωνικής Γραμμής για τα Παιδιά SOS 1056, που λειτουργεί το «Χαμόγελο του Παιδιού», το φαινόμενο της ενδοσχολικής βίας τη σχολική χρονιά που διανύουμε.
Από τον Σεπτέμβριο έως σήμερα οι κοινωνικοί λειτουργοί και ψυχολόγοι της γραμμής διαχειρίζονται κατά μέσον όρο σχεδόν δύο υποθέσεις ενδοσχολικής βίας και εκφοβισμού την ημέρα, ενώ από την αρχή της σχολικής χρονιάς το «Χαμόγελο του Παιδιού» έχει δεχθεί 91 αιτήματα για παρέμβαση πρόληψης της βίας στα σχολεία.
«Ειδικά τους τελευταίους δύο μήνες το φαινόμενο γνωρίζει μεγάλη ένταση» αναφέρει η ψυχολόγος του «Χαμόγελου», με έδρα το Ηράκλειο Κρήτης, Φωτεινή Παπαδάτου. «Αφού πέρασαν οι δύο – τρεις πρώτοι μήνες αναπροσαρμογής στο σχολικό πλαίσιο, τα περιστατικά άρχισαν να πυκνώνουν. Εχουμε συνεχώς αιτήματα από σχολεία για παρεμβάσεις». Πρόκειται και για μεμονωμένα περιστατικά με δράστες μέλη συμμοριών που δρουν στα σχολεία αλλά και περιστατικά που αφορούν το bullying σε μαθητή για μεγάλο χρονικό διάστημα που κάποια στιγμή αποκαλύπτεται. Αφορούν κυρίως το γυμνάσιο και αμέσως μετά το λύκειο.
«Αφού πέρασαν οι δύο – τρεις πρώτοι μήνες αναπροσαρμογής στο σχολικό πλαίσιο, τα περιστατικά άρχισαν να πυκνώνουν»
Μολονότι, σύμφωνα με έρευνες, το 27% των μαθητών/μαθητριών στην Ελλάδα έχουν βιώσει εκφοβισμό, τα τελευταία περιστατικά χαρακτηρίζονται από βιαιότητα. «Μόνο σε ένα σχολείο εδώ στην Κρήτη καταγράφηκαν το τελευταίο διάστημα τρία περιστατικά, τα οποία ήταν πολύ έντονα. Οι γονείς, μάλιστα, είχαν αναστατωθεί με τις αντιδράσεις των υπόλοιπων παιδιών που φαίνεται ότι είχαν ρόλο παρατηρητή, παρέμειναν αμέτοχα, βγάζοντας απλώς το κινητό για να βιντεοσκοπήσουν τη σκηνή».
Ομως φαίνεται ότι αναζητούμε άμεσες λύσεις σε ένα πρόβλημα που ξεκίνησε πριν καλά καλά αρχίσει η σχολική χρονιά. «Το σχολείο είναι καθρέφτης της κοινωνίας. Δεδομένου ότι τα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας εμφανίζουν μεγάλη έξαρση, τα παιδιά γίνονται αποδέκτες αυτής της βίας και πολλά αντιδρούν και στο σχολείο με τον ίδιο τρόπο. Επιπλέον τα τελευταία δύο χρόνια υπήρξαν πολύ πιεστικά και για τα παιδιά».
Η καθημερινότητά τους ανατράπηκε, ενώ το κλίμα αβεβαιότητας δεν τα άφησε ανεπηρέαστα. Ηχηρή είναι και η απουσία των γονιών. Την εποχή που η συνεργασία οικογένειας και σχολείου θα ήταν πιο χρήσιμη από ποτέ, οι γονείς φαίνεται ότι έχουν άλλα, πιο επιτακτικά προβλήματα να αντιμετωπίσουν. «Εχουν δεχθεί πληγές από την πανδημία και κοιτάνε να τις κλείσουν», εξηγεί η ψυχολόγος του «Χαμόγελου του Παιδιού».
Σύμφωνα με την ίδια, η διαχείριση της τρέχουσας σχολικής χρονιάς έπρεπε να είναι διαφορετική. «Οι πρώτοι μήνες επιστροφής στο σχολείο έπρεπε να είναι εποχή συναισθηματικής διαχείρισης και αποφόρτισης. Ομως ήταν μια εποχή πίεσης με στόχο να βγει η ύλη».
Απευθυνόμενη στα σχολεία που δεν έχουν κρούσματα βίας αναφέρει ότι τα εργαλεία που έχει πια στη διάθεσή της η σχολική κοινότητα για την πρόληψη τέτοιων περιστατικών είναι πολλά. «Είναι σημαντικό να προλαμβάνουμε καταστάσεις και όχι να τις αντιμετωπίζουμε εκ των υστέρων.
Είμαστε στη διάθεση της σχολικής κοινότητας».
