Χθες βραδύ έλαβα μήνυμα και κατόπιν τηλεφώνημα από Αθήνα, από τον Ιωάννη Δημ. Σουτζούκη γιο του αείμνηστου εκδότη της εφημερίδας “η Αβδέλλα” που με συγκίνησε πολύ!
Και η συγκίνηση μου κορυφώθηκε περισσότερο όταν μου είπε πως στο 2ο φύλλο που ανέβασα πρόσφατα, πάνω από τον τίτλο διέκρινε τον γραφικό του χαρακτήρα! Αυτός βοηθώντας τον πατέρα του, όντας νεαρός φοιτητής, έγραφε τις διευθύνσεις των αποδεκτών της εφημερίδας χειρόγραφα και φυσικά και τη δική μου!
Με γύρισε 45+ χρόνια πίσω και ανέσυρε από το θυμικό μου μνήμες που με σημάδεψαν! Αφού μιλήσαμε εκτενώς για το χωριό και για τον ευπατρίδη πατέρα του, μετά από ώρα διακόψαμε κατασυγκινημένοι με την υπόσχεση να τα ξαναπούμε σύντομα!
Μετά απ όλα αυτά έπεσα για ύπνο…! Ποιον ύπνο…; Σιγά να μην μπόρεσα να κλείσω μάτι…! Υπερένταση! Είχε δεν είχε με ξεσήκωσε ο συνονόματος μου! Και προκειμένου να στριφογυρίζω σαν σβούρα στο κρεβάτι έκανα κάτι καλλίτερο! Έπιασα στα χέρια το 3ο φύλλο της εφημερίδας, μηνός Μαρτίου 1977 και άρχισα να το διαβάζω για να φρεσκάρω τη μνήμη μου!
Διαβάζοντας το όμως μου καρφώθηκε η ιδέα να αναδημοσιεύσω τμήματα της 4ης σελίδας για να φρεσκάρω και τη δική σας μνήμη πατριώτες μου! Και ξεκινάω με την επιστημοσύνη των χωριανών μας που πάντοτε θαύμαζα!….”Πανεπιστημιακή κίνησις – Συγχαρητήρια εις πτυχιούχους : Στον αγαπητό μας ανεψιό Γεωργάκη Στέργιου Μπαλοδημου, που έλαβε το πτυχίον της ιατρικής, του ευχμόεθα πλήρη επιτυχίαν εις την σταδιοδρομίαν του. Οικογένεια : Ανθούλα και Γάκης Παταζιος, Κομοτινή.
Στην αγαπημένη μας Μαρία Φλετορίδου, που έλαβε το πτυχίο της Ελληνικής και Γαλλικής Φιλολογίας, ευχομεθα καλή σταδιοδρομία. Οικογένεια Σπιρτου, Αθήναι. Εισαχθέντες εις πανεπιστήμια : Η Ασπα Γεωργ. Μπαλοδήμου, κάτοικος Αθηνών, εισήχθη στη Σχολή Γαλλικής Φιλολογίας Θεσ/νίκης. Η Φανή Αθαν. Σουρλη (θυγατηρ Έλλης Αθαν. Μποντη), κάτοικος Τρικάλων, εισήχθη εις την Ιατρικήν Σχολήν Θεσσαλονίκης. Ο Απόστολος Αθαν. Πιάχας, κάτοικος Τυρνάβου, εισήχθη στην Κτηνιατρική Σχολή Θεσσαλονίκης.”
Τι ευχάριστες αναμνήσεις όταν τα διάβαζα ως 17χρονος, ατσαλώνοντας τη θέληση μου να τους μοιάσω! Ήταν βλέπετε για μένα τον ανυπόμονο Βλάχο εντεύθεν του Στρυμόνα, πρότυπα επιτυχίας που κατεπειγόμουν να μιμηθώ! Παρακάτω διαβάζω… “Κοινωνικά : Αρραβώνες : Η Θεολογία Αποστόλου Ζωτου από τη Θεσ/νικη, αρραβωνιάστηκε τον Νίκο Τζαφέτα τοπογράφο – μηχανικό, στον Τύρναβο. Η Νίνα Βασ. Νούσια (θυγατέρα Αρετή Τοτσιου), αρραβωνιάστηκε τον Νίκο Απρίλην.
Γεννήσεις : Η Μαρίκα σύζυγος Τιμολεοντα Σωτ. Λύτρα στη Λάρισα, ετεκε κοριτσάκι. Η Στέλλα σύζυγος Στέργιου Δημ. Μηγα, ετεκε αγοράκι. Θάνατοι : Απεβίωσεν εις Φαρκαδονα ο Αθανάσιος Μητρουλιας Καραστέργιος. Στο Δαμάσι Τυρνάβου απέθανεν ο Τόλης Νικ. Δαούκας. Απεβίωσεν εις Αθήνας ο ιατρός Δημήτριος Φλετορίδης, σύζυγος Γωγώς Σπιρτού Φαρμακοποιού. Απεβίωσε εις Γρεβενά ο Αχιλλέας Ντούντας. Κοσμική κίνησις : Ο ετήσιος χορός του Συλλόγου των απανταχού Αβδελλιωτών “η Βασιλίτσα Τυρνάβου”, έγινε στον Τύρναβο στις 12 Φεβρουαρίου (1977).
Ο ενθουσιασμός και το κέφι ήταν μεγάλο, χάρις και στο Αβδελλιώτικο μουσικό συγκρότημα του βιολιστή Γιάννη Κασιάρα και Γιάννη Μπέτσιου κλαρινίστα. Είχε πολλά δώρα. Το γλέντι κράτησε μέχρι το πρωί. Συγχαρητήρια στο Διοικ. Συμβούλιο και την διοργανωτική επιτροπή του χορού.” Το μάτι μου αμέσως μετά πέφτει στη φωτογραφία πάνω δεξιά της σελίδας και διαβάζοντας τη λεζάντα διαπιστώνω πως έχει τραβηχτεί στον εν λόγω χορό……
“Τα επίλεκτα μέλη του Διοικ. Συμβ. του Συλλόγου Απανταχού Αβδελλιωτών “Η Βασιλιτσα”, έδρα Τύρναβος. Σε μια χαρακτηριστική φωτογραφία με το Αβδελλιώτικο συγκρότημα του βιολίστα Γιάννη Αποστ. Κασιάρα και κλαρινσίτα Γιάννη Μπέτσιου, που εντατικά εργάζονται στο Εμμανουήλειον Πνευματικόν κέντρον Τυρνάβου για την άρτια κατάρτιση του χορευτικού Συγκροτήματος Αβδέλλας προς δημόσιαν εμφάνισίν, υπό την επίβλεψίν του αφιλοκερδώς εργαζόμενου δια την επιτυχίαν καθηγητού Γυμναστικής Σταύρου Καραμπέρη.
Οι κτηνοτρόφοι και κτηματίες από την Αβδέλλα, που διακρίνονται πάντοτε για πολιτισμό και πρόοδο, ενισχύουν οικονομικώς για να ραφτούν οι ξακουστές Αβδελλιωτικες φορεσιές (αλμπιλι και στροφές).”
Αυτά έγραφε ο αείμνηστος εκδότης και οι καρδιές των απανταχού Αβδελλιωτων ριγούσαν από συγκίνηση διαβάζοντας τα! Ριγούσε όμως και η δική μου εφηβική καρδούλα διότι μετά την επίσκεψη του 1975 στη γενέτειρα μας, αισθανόμουν κι εγώ ένας απ’ αυτούς…..!!!
