HomeΠΟΛΙΤΙΚΗ

Ε. Λιακούλη για Πύργο Χαροκόπου: «Ο πλειστηριασμός αναβλήθηκε, και τώρα τί;»

Ε. Λιακούλη για Πύργο Χαροκόπου: «Ο πλειστηριασμός αναβλήθηκε, και τώρα τί;»

Στο Σαββατιάτικο περίπατο στον Πύργο Χαροκόπου, που διοργάνωσε η Κίνηση Πολιτών «Λάρισα η Πόλη μου», συμμετείχε η Γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής και Βουλευτής Λάρισας, Ευαγγελία Λιακούλη, η οποία μετά το πέρας της ξενάγησης  δήλωσε:

«Συνεχίζεται η εγκληματική αδιαφορία της Κυβέρνησης για το ανεκτίμητο διαμάντι της Λάρισας, τον Πύργο Χαροκόπου.

Μπορεί ο προγραμματισμένος πλειστηριασμός της 28ης Σεπτεμβρίου να αναβλήθηκε στο  παρά πέντε, αλλά έκτοτε, ουδέν!

 Υπενθυμίζω ότι στο άκουσμα της αιφνιδιαστικής είδησης περί πλειστηριασμού του εμβληματικού Πύργου, ανέλαβα συγκεκριμένες πρωτοβουλίες συνάντησης με την επισπεύδουσα Τράπεζα, όσο και το Δήμαρχο Λαρισαίων, στον οποίο και αιτήθηκα τη διεξαγωγή σύσκεψης Αιρετών και Φορέων της περιοχής μας, σε αναζήτηση διεξόδου για να αναχαιτίσουμε τον πλειστηριασμό και πράγματι,   όλοι μαζί καταφέραμε την αναβολή.

Εισήλθαμε όμως ήδη στον Οκτώβρη και το Υπουργείο Πολιτισμού δεν φαίνεται να δείχνει ενδιαφέρον για το συγκεκριμένο θέμα. Ο χρόνος πλέον μετρά αντίστροφα και κάθε ημέρα που περνά αφήνει ανεπούλωτες “πληγές” στο “κορμί” του Πύργου.

Είναι πραγματικά αξιοπρόσεκτη η παράλειψη οποιασδήποτε κίνησης –ούτε καν η αυτοψία που είχε υποσχεθεί το Υπουργείο έγινε, αν και όλα αυτά τα χρόνια, ήδη από το 2020 επανειλημμένως, με κοινοβουλευτικές παρεμβάσεις, ερωτήσεις και πρωτοβουλίες, έχω θέσει τους συναρμόδιους Φορείς προ των ευθυνών τους, όπως άλλωστε έπραξαν και όλοι όσοι νοιάζονται για το θέμα .

Επειδή κάθε δευτερόλεπτο που περνά ανεκμετάλλευτο έχει καταστροφικές επιπτώσεις, τολμώ να επαναλάβω τη βαθιά πεποίθησή μου, ότι πρέπει άμεσα να αλλάξει το νομοθετικό πλαίσιο για τις ιδιοκτησίες των διατηρητέων κτιρίων.

Ένα νεοκλασικό κτίριο δεν είναι απλώς μια τυπική ιδιοκτησία και ένα συνηθισμένο οικόπεδο, απ’ το σωρό. Αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της ιστορικής πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Συνεπώς, απαιτείται να προστατεύεται από ένα αυστηρό, εξειδικευμένο, ρεαλιστικό και αποτελεσματικό θεσμικό πλαίσιο. Μια καινοτόμο πολύπλευρη προσέγγιση, που θα θέτει φρένο στην ιδιωτική αδιαφορία, τη γραφειοκρατία, το λαβύρινθο αρμοδιοτήτων και τις πάσης φύσεως σκοπιμότητες, από όπου κι αν πηγάζουν. Με την εισαγωγή εξειδικευμένης μέριμνας, δικλείδων ασφαλείας, χρονικών ορίων, ξεκάθαρων υποχρεώσεων συντήρησης και προστασίας, αλλά και μιας στοχευμένης δέσμης γενναίων κινήτρων και ενισχύσεων, με αξιοποίηση κατά προτεραιότητα κάθε διαθέσιμου, σύγχρονου χρηματοδοτικού εργαλείου.

Όλοι οι Λαρισαίοι, πρωτίστως όσοι φέρουμε την τιμή να κατέχουμε αιρετά αξιώματα, έχουμε χρέος να μην παραδοθούμε στο μοιραίο.

Να υψώσουμε τη φωνή μας, από κοινού με τις τοπικές συλλογικότητες που έχουν ενεργά δραστηριοποιηθεί επί του θέματος, όπως σήμερα η κίνηση «Λάρισα η Πόλη μου», οι Φίλοι Πύργου Χαροκόπου, το κοινωνικό δίκτυο #Κανείς Μόνος και άλλοι.

Να διατρανώσουμε ενωμένοι το ένα, μοναδικό και δίκαιο αίτημά μας. Ο Πύργος Χαροκόπου ανήκει στην πόλη μας. Είναι επιτακτική ανάγκη, πάση θυσία, το ιστορικό και πολιτιστικό σύμβολο της Λάρισας, να περάσει σε Φορέα του Τόπου μας, που λειτουργεί χάριν του δημοσίου συμφέροντος, με συγκεκριμένες υποχρεώσεις προστασίας και διάσωσής του, αλλά και ταυτόχρονη χρηματοδοτική στήριξη του εγχειρήματος, όπως ανωτέρω προανέφερα. 

Προσωπικά, δεν ξεχνώ ότι ανήκω στην Παράταξη της Μελίνας, που έζησε μέσα στον Πύργο και φώτισε την Ιστορία του με την ανεπανάληπτη προσωπικότητά της. Είναι βέβαιο,  ότι εάν κρατούσε εκείνη το τιμόνι του Υπουργείου Πολιτισμού, δεν θα αναγκαζόμασταν να επαναλαμβάνουμε κάθε λίγο και λιγάκι τα αυτονόητα, προς “ώτα μη ακουόντων”. Η Μελίνα θα είχε γκρεμίσει κάθε εμπόδιο, θα σάρωνε κάθε γραφειοκρατική δικαιολογία, θα είχε φέρει τα πάνω – κάτω, θα είχε σηκώσει γη και ουρανό, αλλά θα είχε προ πολλού σώσει και το παραμικρό πετραδάκι του Πύργου. 

Καλώ, λοιπόν, δημοσίως την Υπουργό Πολιτισμού, να αναλάβει άμεσα τις πρωτοβουλίες που αρμόζουν στην ιστορία του αξιώματός της.

Κανείς δεν μπορεί πια να παίζει καθυστερήσεις”, όσο το μνημείο αποσυντίθεται.

Το χρωστάμε στον Τόπο μας, το οφείλουμε στις επόμενες γενιές.  

Υψώνουμε τώρα, ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, ανάχωμα στην κατάρρευση της Ιστορίας και του Πολιτισμού μας.»

[quads id=5]