Η στάση της Ζωής Κωνσταντοπούλου κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων της 25ης Μαρτίου δεν προκαλεί έκπληξη. Μας έχει συνηθίσει σε θεσμικές ακροβασίες και προσωπικές στρατηγικές, οι οποίες απέχουν από το πολιτικό ήθος που απαιτούν οι εθνικές επέτειοι.
Η απόφασή της να μην χαιρετήσει τον εκπρόσωπο της κυβέρνησης υφυπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Χρήστο Κέλλα και να αρνηθεί τη θέση της στην εξέδρα των επισήμων δεν αποτελεί πράξη πολιτικής συνέπειας, αλλά ένδειξη ασέβειας προς τους θεσμούς και τους πολίτες που τιμούν την ιστορική μνήμη. Τέτοιες συμπεριφορές δεν πλήττουν μόνο την εικόνα της ίδιας, αλλά και την ενότητα που απαιτούν οι περιστάσεις.
Η κυβέρνηση, ανεξάρτητα από την πολιτική τοποθέτηση του καθενός, εκπροσωπεί το σύνολο του ελληνικού λαού. Η δημόσια αμφισβήτηση της θεσμικής της υπόστασης μέσα από προσωπικές επιλογές που αγγίζουν τα όρια της προκλητικότητας, δημιουργεί επικίνδυνα προηγούμενα και υπονομεύει τη συνοχή του έθνους σε στιγμές όπου απαιτείται ομοψυχία.
Οι εθνικές επέτειοι δεν είναι πεδίο προσωπικών αντιπαραθέσεων ούτε ευκαιρία για πολιτικά παιχνίδια εντυπώσεων. Είναι ημέρες εθνικής υπερηφάνειας και σεβασμού προς όσους αγωνίστηκαν για την ελευθερία της πατρίδας μας. Η εργαλειοποίησή τους για μικροπολιτικά οφέλη αποτελεί προσβολή τόσο προς την ιστορική μας κληρονομιά όσο και προς τον ελληνικό λαό.
Δημήτρης Β. Ευθυμίου
