Δεκαετία του 60 λίγο πριν τις διακοπές των Χριστουγέννων οι μαθητές στα σχολεία με την παρότρυνση και καθοδήγηση των δασκάλων στόλιζαν τις αίθουσες με μικρά χριστουγεννιάτικα δένδρα.
Μέσα από κουτιά έβγαιναν τα δενδράκια των προηγούμενων ετών μαζί με τα στολίδια τους. Τα κλαδιά τους μουδιασμένα από την παραμονή τους στα κουτιά για ένα χρόνο, ξεδιπλώνονταν με προσοχή και πριν αρχίσει η διαδικασία του στολίσματος έπαιρναν τη θέση του κοντά στο παράθυρο .
Ένας κόσμος με παιδικές κατασκευές ήταν τα στολίδια του με κάποιες γυάλινες μπάλες ανάμεσα, μπόλικο βαμβάκι και λευκούς ιστούς αράχνης. Το βαμβάκι αποτελούσε το αρχικό διάκοσμο, μικρά χεράκια άνοιγαν τα μακρόστενα κομμάτια τα έβαζαν πάνω στα κλαδιά και τύλιγαν τον κορμό του δένδρου για να φαίνεται χιονισμένο.
Όταν το δενδράκι άσπριζε από το βαμβάκι κρεμούσαν τα στολίδια, τα φωτάκια πλεγμένα με προσοχή ανάμεσα στα κλαδιά και τέλος σαν ξασμένο μαλλί το αγκάλιαζε η διακοσμητική λευκή αράχνη.
Γιατί ιστό αράχνης ?
Ένα Ουκρανικό παραμύθι μιλάει για μια χήρα με τα παιδιά της που ζούσε σε ένα χωριό σ’ ένα μικρό αλλά τακτοποιημένο σπιτάκι.
Στη αυλή του σπιτιού, τα παιδιά έπαιζαν το αγαπημένο τους παιχνίδι με τα κουκουνάρια. Μια μέρα ένα κουκουνάρι ξέφυγε από το παιχνίδι και χώθηκε σε μια χαραμάδα ανάμεσα στις πολυκαιρισμένες σανίδες του πατώματος. Εκεί κούρνιασε και βλάστησε στο νοτισμένο χώμα που ήταν κάτω από τα σανίδια.
Καθώς ο καιρός περνούσε το πευκάκι μεγάλωνε και άφησε την κρυψώνα του ,έτσι ανάμεσα από παλιά σανίδια εμφανίσθηκε στο δωμάτιο της οικογένειας. Ήταν ο καιρός που οι γιορτές των Χριστουγέννων ήταν κοντά και τα παιδιά γέμισαν χαρά που για πρώτη φορά θα είχαν στο σπίτι τους δένδρο για τις γιορτές…
Το χιόνι είχε κατέβει χαμηλά στα πεδινά και ο αέρας ήταν παγωμένος και η φτώχεια έκανε δύσκολη τη ζωή της οικογένειας. Τα χρήματα λιγοστά ίσαμε που έφταναν για να κρατούν το σπίτι ζεστό, που να βρεθούν λεφτά για στολίδια για τα κλαδιά του δένδρου.
Παραμονή Χριστουγέννων, τα παιδιά λυπημένα που δεν μπορούσαν να στολίσουν το δένδρο τους ,πήγαν για ύπνο. Μόνο στα όνειρα τους μπορούσαν να ζήσουν τα Χριστούγεννα, που κάποιοι φίλοι τους θα είχαν την δυνατότητα να τα ζήσουν όπως και τα ίδια θα ήθελαν.
Πικραμένη η χήρα μάνα τους για την αδυναμία να τους προσφέρει το ελάχιστο για να δει τα μάτια τους να λάμπουν από χαρά. Φαίνεται πως κάποιος συμπόνησε την γυναίκα με τα παιδιά. Μέσα στο σκοτάδι από τις γωνιές της δίρριχτης στέγης και από κάθε σκοτεινή γωνιά του σπιτιού μικροσκοπικές αράχνες βγήκαν από τις φωλιές τους και πλησιάσανε το δένδρο.
Αρχίσαν να σκαρφαλώνουν στο δένδρο και να περιδιαβαίνουν τα κλαδιά του ανάμεσα στα κουκουνάρια και τις πευκοβελόνες
Καθώς περπατούσαν, πίσω τους άφηναν λεπτές κλωστές του ιστού τους, παγωμένες ανάσες αέρα έμπαιναν από χαραμάδες του σπιτιού τις ανέμιζαν και αυτές για να κρατηθούν σκάλωναν στις άκρες των κλαδιών. Κάποια στιγμή οι αράχνες κουρασμένες γύρισαν στις φωλιές τους…
Το επόμενο πρωί η γυναίκα ξύπνησε από τα χαρούμενα ξεφωνητά των παιδιών και απορημένη σηκώθηκε να δει ποια ήταν η αιτία της χαράς τους.
Μέσα στο κρύο δωμάτιο καταμεσής το δένδρο έλαμπε…οι ιστοί της αράχνης που κέντησαν το δένδρο το βράδυ, με το πρώτο φως της αυγής έλαμπαν σαν λιωμένο ασήμι.
Όταν πλησίασε το δένδρο έγινε κάτι μαγικό, οι κλωστές του ιστού έγιναν καθαρό ασήμι και εκεί που ο οι ακτίνες του ήλιου τις άγγιξαν έγιναν λιωμένο χρυσάφι. Το πνεύμα των Χριστουγέννων έκανε κάτι μοναδικό χάρισε στη οικογένεια αυτά που είχαν στερηθεί έως τότε. Ο παραπάνω μύθος ίσως εξηγεί γιατί στολίζαμε ξαγμένους ιστούς αράχνης το δενδράκι των παιδικών μας χρόνων…
Όσο και να φαίνεται περίεργο οι αράχνες συνδέονται με την καλή τύχη.
Οι Ευρωπαίοι του μεσαίωνα το γνώριζαν αυτό, αφήνοντας πολλές φορές τις αράχνες να ζούνε μαζί τους. Αυτό μοιάζει περισσότερο να οφείλεται στις συνθήκες στις οποίες ζούσαν οι ίδιοι στις ταπεινές τους οικίες όμως δεν θα πρέπει να αγνοηθεί η αγάπη που είχαν για τις προλήψεις όπως αυτή.
Ακόμα και σήμερα πολλοί είναι οι Ουκρανοί που ανάμεσα σε άλλα στολίδια θα κρεμάσουν στο δέντρο τους πλαστικές αράχνες, λαμπερούς ιστούς καμωμένους από πλαστικό και πούλιες, και άλλα αραχνόσχημα στολίδια για να τιμήσουν την παλιά ιστορία και τους θρύλους που την ακολουθούν, φέρνοντας καλοτυχία και τους ευγενέστερους εκ των οιωνών στο σπιτικό τους για τη νέα χρονιά.
Ο κόσμος είναι μεγάλος αλλά οι παραδόσεις και μύθοι ταξιδεύουν μαζί με τους ανθρώπους και δημιουργούν νέα ήθη και έθιμα.
