Στη σύγχρονη εποχή, η ανάπτυξη της τεχνολογίας δείχνει ραγδαία σε όλους σχεδόν τους τομείς, πράγμα που μας επιτρέπει να ασχοληθούμε με τη μελέτη περισσότερων αντικειμένων. Η ψυχαγωγία είναι ένας τομέας που εισέβαλε στην καθημερινότητα μας και εξακολουθεί να εξελίσσεται μέσα σε αυτή. Ο άνθρωπος έχει τη δυνατότητα να την αξιοποιήσει στο έπακρο και να την μεταμορφώσει σε ένα νέο είδος διασκέδασης και αξιοποίησης του ελευθέρου και δημιουργικού χρόνου. Το παρόν άρθρο κάνει μια αρκετά ενδιαφέρουσα αναφορά σε ένα σύγχρονο τρόπο ψυχαγώγησης, τα βιντεοπαιχνίδια, στη δημιουργία της πολιτιστικής βιομηχανίας και πως αυτή αναπτύχθηκε μέσα στα χρονιά, καθώς και στη οικονομική μελέτη εκδηλώσεων με θέμα το video game.
Αρχικά, θα αναφέρουμε ότι «gamers» ή αλλιώς παίκτες ονομάζονται εκείνα τα άτομα τα οποία ασχολούνται με διαφορά παιχνίδια, είτε ερασιτεχνικά για να αξιοποιήσουν τον ελεύθερο χρόνο τους, είτε επαγγελματικά σε οποιαδήποτε ηλεκτρονική συσκευή, όπως για παράδειγμα ο Η/Υ. Όσον αφορά το επαγγελματικό παιχνίδι (professional gaming αλλιώς) παρατηρούμε ανθρώπους που παίζουν ποικίλα παιχνίδια, με σκοπό την χρηματοδότηση τους από τους διάφορους οργανισμούς. Πιο αναλυτικά, στις χώρες της Ασίας και κυρίως στη Νότια Κορέα και τη Κίνα, οι παίκτες πληρώνονται από μεγάλες εταιρίες και χορηγούς με τεράστια ποσά που αγγίζουν τα 100.000 δολάρια ΗΠΑ παραδείγματος χάριν έκαστος κάθε χρόνο, λόγω της δημοσιότητας που κερδίζει συνεχώς ο χώρος του gaming (Banyai κ.α., 2020). Επίσης, οι άνθρωποι που ασχολούνται επαγγελματικά και βιοπορίζονται από αυτό, εμφανίζονται και σε διάφορες διαδικτυακές πλατφόρμες ζωντανής αναμετάδοσης δείχνοντας στο κοινό το παιχνίδι που παίζουν, ενώ παράλληλα δημιουργούνται έσοδα προς αυτά. Επομένως, βλέπουμε πως ο χώρος του ηλεκτρονικού παιχνιδιού αποκτά μια δική του προσωπικότητα με τη πάροδο του χρόνου και πως ανταμείβεται με μεγάλα ποσοστά χρημάτων.
Αφού λοιπόν αναφερθήκαμε στον όρο των βιντεοπαιχνιδιών γενικότερα και πως επηρεάζουν τη σύγχρονη ψυχαγωγία, τώρα θα εξετάσουμε έναν άλλο σημαντικό όρο, την «πολιτιστική βιομηχανία», που εισήγαγαν οι κοινωνιολόγοι Τέοντορ Αντόρνο και Μαξ Χορκχάιμερ στο έργο τους “Η διαλεκτική του διαφωτισμού”.
Ανατρέχοντας στο παρελθόν, σχεδόν 100 χρόνια πριν, κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, οι δύο επιστήμονες και φίλοι ανέλυσαν πώς η βιομηχανοποίηση του πολιτισμού συνδέεται με την καπιταλιστική ανάπτυξη και τη συγκέντρωση εξουσίας. Ο Αντόρνο υποστήριξε ότι η πολιτιστική βιομηχανία αποσκοπεί στη μαζική ψυχαγωγία μέσω μέσων όπως η μουσική, ο κινηματογράφος και η τηλεόραση, επηρεάζοντας την κοινωνία του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα (Αυδίκος, 2014).
Σύμφωνα με τον Αυδίκο (2014), η εξέλιξη της τεχνολογίας ενισχύει τη βιομηχανοποίηση, η οποία όχι μόνο παράγει ποικιλία πολιτιστικών αγαθών, αλλά και επιταχύνει τη διαδικασία παραγωγής τους. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η τυπογραφία και η αύξηση των εγχειριδίων, όπου η παραγωγή οδηγεί σε αύξηση του κόστους λόγω αγοράς μελανιού και χαρτιού, αλλά και του εργατικού δυναμικού. Ο Γάλλος κοινωνιολόγος Bernard Miege αμφισβήτησε την ιδέα της “πολιτιστικής βιομηχανίας”, υποστηρίζοντας ότι δεν υπάρχει ομοιογένεια στα παραγόμενα αγαθά και άρα ούτε ενιαίος οικονομικός προϋπολογισμός. Για παράδειγμα, τα καλλιτεχνικά έργα κοστολογούνται διαφορετικά από τις τηλεοπτικές εκπομπές, των οποίων τα έξοδα καλύπτονται από το κράτος ή χορηγίες (Αυδίκος, 2014).
Επιπλέον, ο Nicholas Garnham ανέλυσε τις πολιτιστικές βιομηχανίες, σημειώνοντας ότι χαρακτηρίζονται από υψηλά σταθερά κόστη παραγωγής και χαμηλά οριακά κόστη αναπαραγωγής, γεγονός που δημιουργεί οικονομίες κλίμακας (Αυδίκος, 2014). Ο Garnham υποστηρίζει ότι τα καλλιτεχνικά έργα δεν έχουν σταθερή τιμή στην αγορά, με τον παραγωγό να αναλαμβάνει το ρίσκο της πώλησης. Το αποτέλεσμα μπορεί να είναι είτε θετικό, αν το έργο πουληθεί και καλυφθούν τα κόστη, είτε αρνητικό, αν δεν υπάρξει καμία πώληση. Συμπερασματικά, η πολιτιστική βιομηχανία αποσκοπεί στην ψυχαγωγία, παρά τα εμπόδια, επηρεάζοντας την ανθρωπότητα και εξελίσσοντας τη τεχνολογία με ραγδαίο ρυθμό.
Αφού αναφέραμε τη δημιουργία της πολιτιστικής βιομηχανίας και τον ρόλο της στην εξέλιξη των πολιτιστικών αγαθών, τώρα θα δούμε πώς αυτή εξελίχθηκε μέσα στα χρόνια και πώς συνδέεται με εκδηλώσεις, όπως αυτές που έχουν ως θεματολογία τα βιντεοπαιχνίδια. Τα βιντεοπαιχνίδια, ως μορφή ψυχαγωγίας, αποτελούν κομμάτι της πολιτιστικής βιομηχανίας και η δημοτικότητά τους έχει αυξηθεί ιδιαίτερα τις τελευταίες δεκαετίες. Τα ετήσια events ή αλλιώς εκδηλώσεις που διοργανώνονται, όπως το GameAthlon, το επιβεβαιώνουν. Παρακάτω θα εξετάσουμε πιο αναλυτικά αυτή την εκδήλωση.
Το GameAthlon πραγματοποιείται στο Μοσχάτο δύο φορές το χρόνο, τον χειμώνα και το καλοκαίρι, με διοργανωτή τον Ανδρέα Δερδεμέζη. Στην εκδήλωση παρευρίσκονται διάσημες προσωπικότητες από τον καλλιτεχνικό χώρο και άλλες προσωπικότητες από τον χώρο του gaming. Κάθε χρόνο γίνονται διαγωνισμοί με έπαθλα συνολικής αξίας 110.000 ευρώ, ενώ προσφέρονται και τεχνολογικά δώρα, όπως υπολογιστές και κονσόλες. Επίσης, διοργανώνονται τουρνουά με έπαθλα έως 20.000 ευρώ, ενώ χορηγοί όπως η Κωτσόβολος και η Samsung Ellas συνεισφέρουν σημαντικά. Η υποστήριξη από το κράτος, με τη συμμετοχή του υπουργείου Ψηφιακής Πολιτικής και άλλων φορέων, επισημαίνει τη σημασία των βιντεοπαιχνιδιών ως κομμάτι της σύγχρονης πολιτιστικής επικοινωνίας (Ζωγράφος, 2020).
Από τα παραπάνω προκύπτει ότι η πολιτιστική βιομηχανία έχει συμβάλει θετικά στον τομέα της ψυχαγωγίας, αν και υπάρχουν και αντιρρήσεις. Το gaming πλέον θεωρείται μορφή ψηφιακής τέχνης, και αναμένεται σύντομα να καταταγεί στις ανώτερες τέχνες. Το γεγονός ότι διοργανώνονται πολλά events με θέμα τα βιντεοπαιχνίδια είναι εντυπωσιακό και καινοτόμο για την εποχή μας. Οικονομικά, οι εκδηλώσεις χρηματοδοτούνται από χορηγίες και κρατικούς φορείς, ενώ το κράτος διασφαλίζει την ομαλή διεξαγωγή τους. Οι νέοι οφείλουμε να προωθήσουμε τον χώρο των βιντεοπαιχνιδιών όχι μόνο ως ψυχαγωγία, αλλά και ως δημιουργική τέχνη για ένα καλύτερο μέλλον.
