Έντονες αντιδράσεις έχει προκαλέσει το νέο τραγούδι του γνωστού τράπερ Light με τίτλο «Polo», φτάνοντας στο σημείο η Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία (ΕΣΑμεΑ) να εκφράσει δημόσια την οργή της. Και όχι άδικα.
Οι στίχοι του τραγουδιού δεν είναι απλώς προβληματικοί — είναι επικίνδυνοι. Χλευάζουν, προσβάλλουν, ταπεινώνουν. Στρέφονται ευθέως κατά ανθρώπων με αναπηρία, προωθώντας μια μορφή ρητορικής μίσους που δεν έχει καμία θέση σε ένα σύγχρονο και δημοκρατικό πολιτισμό.
Όλο και πιο συχνά, η τραπ «σκηνή» γίνεται βήμα έκφρασης ενός κόσμου παραμορφωμένου. Τα τραγούδια περιστρέφονται μονότονα γύρω από τα ίδια θέματα: χρήματα, ναρκωτικά, βία, γυναίκες ως αντικείμενα. Δεν υπάρχει ούτε ίχνος κοινωνικής ευαισθησίας, ούτε αναζήτηση βάθους ή νοήματος.
Αν αυτό είναι το πρότυπο που δίνουμε στους εφήβους μας, τότε έχουμε χρέος να το ξανασκεφτούμε. Δεν είναι τέχνη το να φτύνεις λέξεις γεμάτες δηλητήριο. Δεν είναι ελευθερία του λόγου το να προσβάλλεις βάναυσα ανθρώπους που δίνουν καθημερινά μάχες για την αξιοπρέπειά τους. Δεν είναι «στυλ» το να παρουσιάζεις τη βία και τον σεξισμό ως επιτεύγματα.
Κατηγορώ αυτό το είδος «μουσικής» που αντί να σηκώνει τις ψυχές, τις βυθίζει στον βούρκο του κυνισμού. Που καταστρέφει αντί να εμπνέει. Που εμπορεύεται την ασχήμια.
Η κοινωνία χρειάζεται πρότυπα που χτίζουν, όχι που γκρεμίζουν. Νέες φωνές που μιλούν για την αλήθεια, όχι για την επιδειξιομανία. Νέα τραγούδια που φέρνουν ελπίδα, όχι περιφρόνηση.
Και όσο κάποιοι επιλέγουν το σκοτάδι για να κερδίσουν λίγα views παραπάνω, εμείς οφείλουμε να θυμόμαστε πως η μουσική — η αληθινή μουσική — ήταν πάντα φως. Όχι Light.
